SZKOŁA PODSTAWOWA IM. MIKOŁAJA REJA W REJOWCU

 

22-360 Rejowiec, ul. Zwierzyńskiego 8A, tel.: 82-56 88 612

NIP 564-157-51-51

 
 
Home O NAS
   

 

    Historia Patron    

 

Patronem naszej Szkoły jest Mikołaj Rej - ojciec literatury staropolskiej i założyciel naszej miejscowości (1547). Uroczystość nadania imienia wraz z wręczeniem sztandaru odbyła się 24.04.1976r.

Młodzież podczas uroczystości nadania szkole imienia Mikołaja Reja (24.04.1976r.)

 

Kącik Patrona w naszej szkole

 

Mikołaj Rej (1505-1569)

 

Mikołaj Rej urodził się w 1505 roku w Żurawnie (okolice Halicza) a zmarł w 1569 najprawdopodobniej w założonym przez siebie Rejowcu (ziemia chełmska). Kształcił się w Skalmierzu, Lwowie i w Krakowie. Po roku studiów w Krakowskiej Akademii powrócił na wieś i zajął się gospodarstwem. Rej był człowiekiem bardzo energicznym. Brał udział w życiu politycznym i społecznym, był posłem na sejm, zwolennikiem „egzekucji praw”, działaczem reformacyjnym. Początkowo bliski był mu luteranizm, a potem kalwinizm. Jako dobry, przedsiębiorczy gospodarz dorobił się z czasem Rej znacznego majątku, założył dwa miasteczka: Rejowiec i Okszę.

Wizerunek Mikołaja Reja z jego dzieła "Zwierciadło" (1567)

Rej był pisarzem niezwykle płodnym, pozostawił po sobie wiele utworów, miał duży talent, ale był samoukiem. Uznany już za życia, nazwany został ojcem literatury staropolskiej. Jego twórczość obejmuje prozatorski przekład „Psałterza” (za który Rej otrzymał od króla wieś Teremowice), propagujący reformację zbiór kazań pt. „Postylla Pańska”, wyrosły ze średniowiecznego misterium „Żywot Józefa” i utwór moralitetowy „Kupiec”. Bliskie mu wzorce osobowe ukazał w „Żywocie człowieka poćciwego”, będącym częścią „Zwierciadła”. Obraz i krytykę panujących stosunków społecznych zawarł Rej w jednym z pierwszych znanych dialogów pisarza pt. „Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem, Wójtem a Plebanem”. Poeta uprawiał także krótsze wierszowane formy epigramatyczne, czego wyrazem są: „Źwierzyniec” i „Figliki”. Jego różnorodne tematycznie i formalnie utwory stanowią obraz życia obyczajowego w czasach zygmuntowskich.